Koppeling

Gisterochtend op weg naar m'n werk rook ik op de A59 net voorbij Drunen ineens een indringende brandlucht. Met 3fm uit de speakers keek ik relaxed over de uitgestrekte weilanden of ik ergens aan de horizon een rookpluim zag opduiken. Teeeering!! Kwam ie dus linea recta uit mijn eigen ventilator. In no time heel mijn oude barrel blauw van de rook. Het leek wel Toppop. Ik pakte de eerste de beste afslag en parkeerde de auto in een woonwijk. Bellen naar de ANWB leerde me dat dit sowieso 220 euro zou gaan kosten omdat ik geen lid ben. Laat maar, ik probeer wel wat anders. Aangebeld bij wat huizen maar niemand deed open daar in Nieuwkuijkcity. Verderop was een man z'n stoep aan het vegen. Meneer, is hier misschien een garage in de buurt? Jawel, aan het einde van de straat. Kijk, dàn heb je geluk. Ik erheen. Onderweg kwam ik nòg een garage tegen maar omdat die er wat louche uitzag (metalieke vlaggetjes, je kent ze wel) en die man er niks over had gezegd, liet ik die wijselijk links liggen. De aangewezen garage bleek een nette Volvodealer met benzinepomp en receptie. De vriendelijke baliemedewerkster verwees me naar een monteur helemaal achterin de zonovergoten werkplaats. Ik vertelde dat ik met pech aan het begin van de straat stond en vroeg heel lieflijk of hij mij kon helpen. Weet je wat ie zei? Nee, we krijgen het vanmiddag erg druk dus maken we nu eerst alles schoon. Nou ja zeg! Er restte mij niets anders dan vol ongeloof af te druipen.  

Kolere. Dan toch maar naar die ongure toko waar ik vast compleet genegeerd word. Of nog erger, waar ze met z'n allen al kauwgomkauwend naar dat domme mokkel komen kijken om vervolgens lachend naar elkaar te knikken. Haha, weer zo'n griet die d'r oliepeil in geen jaren heeft gecontroleerd omdat ze niet weet hoe de motorkap open moet. Met een kiezel in mijn maag opende ik de zware garagedeur en stapte het hol van de leeuw binnen. In gedachte was ik voorbereid op verschrikkelijke stoeipoesposters en decibellen van Frans Bauer maar de werkelijkheid viel me alles mee. Drie mannen in blauwe overals zaten net aan de koffie. Dag mevrouw, lust u ook een kopje? Eh.. stamelde ik, een thee alstublieft. Oké, koekje erbij? Lekker. Na een gezellig onderonsje over waar ik vandaan kwam, wat voor werk ik deed, wat voor type auto ik had en uit welk jaar die kwam, stapte ik bij de monteur in zijn shabby sleepwagen. Bij mijn auto aangekomen constateerde deze alleraardigste meneer dat alleen het motortje van de aanjager was doorgebrand. Hij verzekerde me dat er met de auto zelf niks aan de hand was. Hij wilde me zelfs naar het werk brengen zodat er een nieuw onderdeel in kon worden gezet. Toen ik zei dat ik het toch liever thuis wilde laten maken en vroeg wat ik hem verschuldigd was, antwoordde hij: Niks. Zie maar veilig op je werk te komen. Als er wat is dan bel je ons maar. Komen we je gewoon ophalen en fixen het probleem. 

Keifijne garage dus. Zei ik louche? Zei ik onguur? Niiiiiet.