Zoeken in deze blog

Totaal aantal pageviews

30 april 2010

Straatnaam

De Groenstraat, daar woon ik. Leuke straat. Veelzijdige straat. Van alle gemakken voorzien. Een bakker. Een supermarkt. Een makelaar. Een reisbureau. Een drogist. Een postkantoor. Een bloemenzaak. Speelgoed, witgoed, ondergoed. Das nog maar het topje. Twee cafés. Een heuse carnavalswagenbouwplaats. Een pinautomaat. Een spoorwegovergang. Jahaaah, niet niks hè? Appartementjes, oudbouw, nieuwbouw en als kers in de appelmoes ook een aantal villa’s met dubbele garage èn tuinman. Toemaar, toemaar, toemaar.

Ik kom oorspronkelijk uit Rijsbergen. Geboren in de Oekelsestraat. Hoe vaak mensen daar niet binnensmonds om hebben moeten lachen. Haha, hoest meej jullie Sjef? Zucht… zo ontzettend niet grappig. Ik weet nog dat ik ooit in de binnenstad een zwart-wit rolletje liet ontwikkelen bij de HEMA. De vrouw achter de fotodesk noteerde keurig mijn naam op het formulier. Niks aan de hand. Bij het horen van mijn adres zag ik plots haar mondhoeken krullen. Ze probeerde zich nog te herpakken maar helaas, er volgde een duidelijk hoorbare grinnik. Ik kan je zeggen, zoiets doet pijn. Je wordt ineens niet meer voor vol aangezien daar in zo’n winkel. Reeds. Als het ware…

15 april 2010

Recensie Gerard van Maasakkers


Wat een goeie programmeur hebben ze bij de Heemkundekring. Dè Troubadour van Nuenen op een podium in Prinsenbeek. Petje af.

Zo’n drie jaar geleden stuurde een vriend uit Eindhoven mij een homemade cd van ene Gerard van Maasakkers. Luster mar! Ik had nog nooit van de man gehoord maar als vrienden zeggen dat iets goed is dan zit zo’n schijfje al gauw in mijn geluidsdrager. Ik hoorde liedjes over gewone mensen, het boerenleven, het geloof. Allemaal gezongen in het Oost-Brabants. De teksten raakten me. Geen wollige woorden maar sobere pakkende zinnen over alledaagse dingen. Woorden uit het hart. Uit het hart en de pen van Gerard van Maasakkers.

Een jaar later ging ik samen met mijn ouders naar één van zijn theatervoorstellingen. Er gebeurde iets met me, de tranen liepen over mijn wangen. – en zomaar ineens vuul ik de tranen komen – waarvandaag ik weet ’t nie – ik was nie ongelukkig en ik ben nie somber – ’t is die mens en zijne muziek. Dit wetende ging ik gisteravond dus goed voorbereid van huis. Mascara, de waterproofversie. Bij ‘Hier Heur Ik Thuis’ bleek ik het goedje niet voor niks te hebben aangebracht. Pjoew…