De Groenstraat, daar woon ik. Leuke straat. Veelzijdige straat. Van alle gemakken voorzien. Een bakker. Een supermarkt. Een makelaar. Een reisbureau. Een drogist. Een postkantoor. Een bloemenzaak. Speelgoed, witgoed, ondergoed. Das nog maar het topje. Twee cafés. Een heuse carnavalswagenbouwplaats. Een pinautomaat. Een spoorwegovergang. Jahaaah, niet niks hè? Appartementjes, oudbouw, nieuwbouw en als kers in de appelmoes ook een aantal villa’s met dubbele garage èn tuinman. Toemaar, toemaar, toemaar.
Ik kom oorspronkelijk uit Rijsbergen. Geboren in de Oekelsestraat. Hoe vaak mensen daar niet binnensmonds om hebben moeten lachen. Haha, hoest meej jullie Sjef? Zucht… zo ontzettend niet grappig. Ik weet nog dat ik ooit in de binnenstad een zwart-wit rolletje liet ontwikkelen bij de HEMA. De vrouw achter de fotodesk noteerde keurig mijn naam op het formulier. Niks aan de hand. Bij het horen van mijn adres zag ik plots haar mondhoeken krullen. Ze probeerde zich nog te herpakken maar helaas, er volgde een duidelijk hoorbare grinnik. Ik kan je zeggen, zoiets doet pijn. Je wordt ineens niet meer voor vol aangezien daar in zo’n winkel. Reeds. Als het ware…
Zoals zo vaak vond ik troost in de wetenschap dat ik niet in de Slikstraat woonde want tja, die heb je dus ook in Rijsbergen. Dan dacht ik altijd, je zou maar bij de Boerenbond staan, rubberen laarzen nodig hebben en niet je maat in de schappen kunnen vinden. Dan moet er dus ‘besteld’ worden. Wat is uw adres? Oh… zal ik er dan - haha - een spoedje van maken voor u mevrouw? Errug leuk, gevat winkelpersoneel… Maar gelukkig, het kan altijd erger. Heel veel erger zelfs. Zo schijnt er in Amsterdam een Dubbeleworststeeg te bestaan. En wat te denken van Achter den Engelschen Pispot in Den Bosch? Echt hoor, dan ben je blij dat ze internet hebben uitgevonden.
Maar goed, terug naar de Groenstraat. Je verwacht statige oude eiken. Tamme kastanjes. Knoestige knotten. Nergens te vinden. Oké, voor de deur van de kapper staan een paar prachtige Weetikveels en bij de dierenspeciaalzaak drie Komhoehetenzeookweer. Maar verder zijn het toch vooral klinkers, kinderkopjes en koleredrempels. Heee suffie, je vergeet het bos! Ja, ik weet het. Aan het eind van de straat bevindt zich een ruim 200 hectare groot bos waar hordes mensen op zondag een frisse neus komen halen. En een grote zak frites. Maar laten we eerlijk zijn, dit bos is natuurlijk geen eigendom van de straat. Het heet Leasebos.
Hoe dan ook, Groenstraat dus. Ik snap ‘m niet. Zeg Heemkundekring, wie heeft die naam verzonnen? Hm… wacht eens even. Nu de lente inmiddels hoogtij viert en de zon zich steeds regelmatiger aandient, zie ik het ineens. Mijn stoeptegels. Als Raymond Ceulemans dit ziet, haalt ie spontaan zijn biljartkeu uit de wilgen. Hoog tijd de rucola uit de voegen te trekken en die hardnekkige algenzooi te kärcheren. Relax… geen haast. Eerst maar eens de straat zijn naam eer aan laten doen. Tijd voor een kopje groene thee. Denk dat ik er kleurtechnisch een roze koek bij neem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten