Zoeken in deze blog

Totaal aantal pageviews

8 juli 2010

Voetbalgadgets doen iets met je.

Weet iemand wanneer de WK-gadgetverbranding gepland staat? Ik word gèk van de rondslingerende Bungelbeesievoetbalgogo’s hier in huis. Ze liggen, staan en hangen overal. Ik kom de laatste weken in supermarkten en warenhuizen waar ik anders niks te zoeken heb. Ik schakel zelfs opa, oma èn hun buren in. En dat allemaal omdat mijn kind zo lekker blij wordt van weer een lading rommel uit China. Tja, een kinderhand is gauw gevuld maar ondertussen realiseer ik me dat ik ooit riep noooooooit zo’n moeder te worden die haar kinderen helpt waardeloze snuisterijen te verzamelen. Ik ben diep gezonken.



Ach, sinds vanmiddag weet ik dat voetbalgadgets je kunnen helpen bij het opvoeden. Mijn zoon, bijna zeven, kwam tot de ontdekking dat zijn buurmeisje in het bezit is van een gouden voetbalgogo. “Mama, ik ben jaloers”. Kijk, das een goed moment om uit te leggen dat zoiets helemaal niet erg is. Dat hebben we allemaal wel eens. Heel menselijk. “Geeft niks jongen, je mag best een beetje jaloers zijn.” Wel jammer dat ik er meteen aan toe moest voegen dat dat vergulde stukje plastic toch echt uit die broekzak gehaald moest worden en als de gesmeerde bliksem – hup - terug in dat blikken doosje. Wat zullen we nou krijgen zeg!

Naast het pedagogische aspect vergroten voetbalgadgets ook je algemene kennis. Nooit geweten wat een bushbaby was totdat men er een Bungel van maakte. Het blijkt een hoogst verbaasd kijkend Afrikaans ‘hanghamstertje’ te zijn. Rian de Bushbaby. “Mama mama, dat is echt mijn grote favoriet! Als jij morgen alle actieproducten uit de folder koopt dan weet ik zeker dat ik mijn verzameling compleet krijg.” En dan hoor je jezelf praten over commerciële acties waarbij marketeers doelbewust exemplaren achterhouden om omzet te genereren. Zie dat maar eens begrijpelijk uit te leggen aan Jip en Janneke uit groep 3.

Ik moet iets bekennen. Ik had stiekem best opgepakt willen worden in dat bekende niemendalletje met rood-wit-blauwe strikceintuur. Nu die twee meiden inmiddels hun paspoorten terug hebben en gelukkig niet vervolgd worden voor ambushmarketing, durf ik daar gewoon voor uit te komen. Tot in lengte van dagen hordes mensen aan je lippen, luisterend naar je avonturen in die Zuid-Afrikaanse politiecel. Of nee, nu ik er over nadenk toch maar liever niet eigenlijk.

Oranje is een schreeuwlelijke kleur maar het had me best gestaan, denk ik. Toch frustrerend dat die actieverpakkingen mèt gratis jurk al zo snel uitverkocht waren. Ja sorry, ik geef het toe. Ik ben als Spa Blauwoholic dus echt naar de buurtsuper gefietst voor een paar ordinaire blikken bier. Zucht… voetbalgadgets doen iets met je. Helaas.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten