Honger

Een bekend fenomeen, je rolt de kroeg uit en hebt honger. Ik weet het, ’t is geen politiek correct woord. De arme kindjes in Biafra vroeger, dìe hadden honger. Wij worden geacht het ‘trek’ te noemen, maar na een avondje stappen voelt het gewoon als honger. Niet dat je als een bezetene bloembollen uit iemands voortuin graaft maar toch...

Op zulke momenten lust ik – heel gek - best een yoghurtbeker met rechtsdraaiende Bifidus-bacteriën. Zeer verantwoord en vriendelijk voor je darmflora. Alleen, waar vind je die ’s avonds laat in hartje stad. Een vette muurkroket dan. Heel wat sneller te scoren met als voordeel dat je meteen èchte bacteriën in handen hebt. Hm nee, net ziek geweest en ik ben nogal van de bewuste keuzes. Mij zul je nooit richting Febo zien zwalken. Ik duik al jaren zeer succesvol in mijn lederen uitgaanslaarzen om er geplette mueslirepen uit naar boven te toveren. Echter… sinds kort ben ik er achter dat er zowaar nòg een manier is om ‘s nachts van je knorrende maag af te komen. Let maar op.

Met drie niet nader te noemen heren rijd ik naar huis na een concertbezoek in Rotterdam. En ja hoor, mannen eigen.. nog maar net de stad uit word ik gesommeerd te stoppen voor een plaspauze. Als ik aangeef al op de snelweg te zitten moet het dus het eerstvolgende benzinestation worden. Das handig want dan kunnen er meteen wa brooikes gekocht worden. Mijn inbreng om lekker plankgas te geven en thuis een pallet eieren te bakken vindt geen grond. Er moet nú geplast en gegeten worden. Punt. Als ik de naderende pomp geheel per ongeluk voorbij rijd is de achterbank dan ook niet geamuseerd. Het wordt uiteindelijk een Q8 aan de A16. Omdat ik mijn laarzentruc reeds heb opgevoerd en mijn ‘trek’ verdwenen is, blijf ik in de auto zitten.

Gezellig keuvelend zie ik ze staan, daar in die tankshop. Alle drie met een grijns van oor tot oor. Vooral geen aanstalten makend naar buiten te komen. Hm.. vreemd. Omdat het allemaal wel erg lang duurt besluit ik ze te gaan halen. Binnen zet er eentje zijn tanden in een warm saucijzenbroodje. Nummer twee hapt gretig in een bamihap en de laatste reikt gniffelend naar zijn derde frikandel. Huh derde? Iets klopt er niet aan dit plaatje. Ligt het aan mij of is mijn reisgezelschap gewoon te ver heen om door te hebben dat er ontieglijk gebunkerd wordt? Pssst Anja, het is gratis. Wat zeg je? Ja echt. We hoeven niks te betalen. Jij een stokbroodje gezond? Hier, kies maar uit. Bruin of wit? Ehh mevrouw, mijn ietwat beschonken vriend hier zegt dat er niet betaald hoeft te worden. Dat – haha – lijkt me niet helemaal de realiteit. Toch wel, hij heeft gelijk. Whaaa, dat meent u niet. O jawel hoor. Wilt u ook iets eten? Ik heb in de keuken nog verse appelflappen. Of willen jullie die misschien meenemen? Kan ook hoor. Dan pak ik even een zak om ze in te doen. Wacht, hier heb ik nog een mandje met zalm en tonijn. Eet maar op. Oké oké, kom nu maar tevoorschijn Fransje Bauer! Heel leuk allemaal. Erg grappig ook. Wel graag een balkje voor mijn ogen als dit straks wordt uitgezonden.

Vol ongeloof kijk ik naar mijn ‘partners in crime’. Zo angstaanjagend zien de heren er toch niet uit dat ze alles zonder af te rekenen mogen opeten of meenemen? Oké, de ene is kaal en kolossaal. Die ander, daar bij de vette happen, heeft lang haar. Erg lang haar. En nummer drie lijkt verwaand maar das gewoon slechthorendheid. Weet u mevrouw, het zijn echt lieverds. Eerlijk waar, alle drie. En ze hebben allemaal een goedbetaalde baan. Ze doen u heus geen kwaad als u zegt dat ze alsnog moeten afrekenen.

Mevrouw, deze grote dampende pan hier. Zit daar soep in? Nee, verse gehaktballen in jus. Mmm lekkerrr. Ehm.. das eigenlijk niet gratis maar vooruit, pak maar. Meent u dat? We willen u natuurlijk niet in de problemen brengen. Nee pak maar, 't is goed.

Haha, er komt een SIRE-spotje bij me bovendrijven. Aardige mensen. Hoe gaan we ermee om? Lieve benzinepompmevrouw, namens ons vieren: Tank(s) Q8, echt super!